CIT estoński – wady i zalety

Ryczałt od dochodów spółek, czyli tzw. CIT estoński, to forma opodatkowania dostępna w Polsce od 2021 roku. Umożliwia podatnikom CIT odroczenie zapłaty podatku dochodowego – aż do momentu wypłaty zysków w formie dywidendy (np. o kilka lat).

Brzmi zachęcająco, prawda? W tym artykule wyjaśnimy, na czym polega estoński CIT, jakie są jego główne zalety i wady, kto może z niego skorzystać, kiedy warto rozważyć wybór tej formy opodatkowania oraz jakie realne korzyści może przynieść dla Twojej firmy.

Czym jest CIT estoński?

CIT estoński, a dokładniej ryczałt od dochodów spółek, to jedna z dwóch dostępnych form opodatkowania dla podatników CIT. W praktyce jest to jedyna alternatywa dla klasycznego CIT.

W klasycznym CIT przedsiębiorstwa zobowiązane są do comiesięcznego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy – w wysokości 9% podatku CIT od dochodu dla małych podatników lub 19% CIT dla pozostałych. To stałe obciążenie potrafi znacząco ograniczać bieżące możliwości finansowe spółki, a tym samym zmniejszać zdolność do inwestowania i reagowania na zmieniające się warunki rynkowe. W praktyce często prowadzi to do sytuacji, w której przedsiębiorcy generują dodatkowe – nierzadko zbędne – koszty tylko po to, aby obniżyć dochód podlegający opodatkowaniu i zapłacić niższy podatek.

W przypadku spółki, która zdecyduje się przejść na estoński CIT, sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Ten model pozwala odroczyć zapłatę podatku do momentu dystrybucji zysku spółki – na przykład w formie dywidendy. Oznacza to, że podatnik CIT objęty modelem estońskim nie płaci podatku dochodowego tak długo, jak nie wypłaca wspólnikom zysku, a jeśli już to zrobi – podatek płaci wyłącznie od tej części, która została faktycznie wypłacona.

To fundamentalna różnica, która umożliwia spółkom zatrzymanie znacznej części wypracowanego zysku na bieżące potrzeby operacyjne lub inwestycyjne, bez konieczności płacenia podatku dochodowego od dochodów wykazanych w poszczególnych okresach rozliczeniowych. Wybór estońskiego CIT pozwala działać bez presji „obniżania” dochodu poprzez generowanie kosztów i jednocześnie umożliwia efektywne planowanie finansów spółki w dłuższej perspektywie.

Dodatkową przewagą estońskiego CIT jest to, że w momencie opodatkowania, czyli przy wypłacie zysku do wspólników, efektywna stawka podatku (obejmująca zarówno podatek CIT od zysku spółki, jak i podatek od dywidendy płacony przez wspólnika) jest niższa niż w przypadku klasycznego CIT.

Dla małych podatników wynosi 20% (26,29% na klasycznym CIT), natomiast dla pozostałych podatników – 25% (34,39% na klasycznym CIT). Oznacza to, że w porównaniu z tradycyjnym systemem opodatkowania, wybór estońskiego CIT może przynieść realne oszczędności podatkowe w chwili dystrybucji zysku.

Opodatkowaniu ryczałtem podlega:

1. Zysk wypracowany w okresie opodatkowania ryczałtem, który spółka wypłaciła w formie dywidendy wspólnikom lub przeznaczyła na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem.
2. Suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
3. Dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.
4. W przypadku łączenia, podziału, przekształcenia lub wniesienia wkładu niepieniężnego – dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku.
5. W przypadku podatników, którzy zakończyli opodatkowanie ryczałtem – suma zysków osiągniętych w okresie opodatkowania ryczałtem.

Warunki skorzystania z CIT estońskiego

W przeciwieństwie do klasycznego CIT, opodatkowanie estońskim CIT nie jest dostępne dla wszystkich przedsiębiorców. Aby móc wybrać ryczałt od dochodów spółek, konieczne jest spełnienie szeregu warunków określonych wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warunki te można podzielić na przesłanki pozytywne oraz przesłanki negatywne.

Przesłanki pozytywne dzielą się na sześć szczególnych wymogów, które należy spełnić łącznie, aby móc skorzystać z estońskiego CIT.

Przesłanki pozytywne

Zgodnie z ustawą o CIT, opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek może podlegać podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, który posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, jeśli spełnia jednocześnie poniższe warunki.

1. Struktura przychodów

Mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym (liczonych wraz z należnym VAT) pochodzi:

• z wierzytelności,
• z odsetek i pożytków od pożyczek,
• z części odsetkowej raty leasingowej,
• z poręczeń i gwarancji,
• z praw autorskich lub praw własności przemysłowej (w tym z tytułu zbycia tych praw),
• ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
• z transakcji z podmiotami powiązanymi, jeśli w ich wyniku nie powstaje realna wartość dodana lub jest ona znikoma.

W praktyce największe ryzyko dotyczy ostatniego punktu – tzw. „sztucznych” transakcji. Każda transakcja powinna mieć realne uzasadnienie gospodarcze.

2. Warunek zatrudnienia

Ten wymóg można spełnić na dwa sposoby:

Sposób nr 1 – umowy o pracę

• Podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Sposób nr 2 – umowy cywilnoprawne

• Podatnik ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Warto pamiętać, że ustawodawca przewidział pewne preferencje dotyczące warunku zatrudnienia, m.in. dla podatników rozpoczynających działalność. Oznacza to, że nowo powstała spółka – w tym także spółka utworzona w wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej – która od początku wybierze opodatkowanie w ramach estońskiego CIT, nie musi od razu zatrudniać trzech pracowników. Może stopniowo zwiększać zatrudnienie o jedną osobę rocznie: w pierwszym roku działalności nie ma obowiązku zatrudniania pracowników, w drugim roku musi zatrudnić co najmniej jedną osobę, w trzecim – kolejną, a w czwartym – jeszcze jedną, tak aby docelowo osiągnąć wymagany poziom trzech pracowników.

3. Prosta struktura właścicielska

Podatnik musi działać w formie:

• spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
• spółki akcyjnej,
• prostej spółki akcyjnej,
• spółki komandytowej,
• spółki komandytowo-akcyjnej,

w której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym, z wyłączeniem fundatorów i beneficjentów fundacji rodzinnej.

4. Brak posiadania udziałów (akcji) w innych podmiotach

Podatnik nie może posiadać:

• udziałów (akcji) w kapitale innej spółki,
• tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania,
• ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz
• innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

5. Sporządzanie sprawozdań finansowych

Spółka nie może sporządzać sprawozdań finansowych według MSR (Międzynarodowych Standardów Rachunkowości). W praktyce przepis ten dotyczy głównie banków i instytucji finansowych.

6. Zawiadomienie o wyborze estońskiego CIT

Podatnik musi złożyć do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienie o wyborze opodatkowania estońskim CIT, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek.

Przesłanki negatywne

Poza wskazanymi przesłankami pozytywnymi ustawa o CIT przewiduje również tzw. przesłanki negatywne.

Ustawa o CIT wskazuje bowiem, jakie podmioty nie mogą korzystać z estońskiego CIT, wymieniając między innymi:

1. Przedsiębiorstwa finansowe.
2. Instytucje pożyczkowe w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim.
3. Podatników postawionych w stan upadłości lub likwidacji.
4. Podatników, którzy zostali utworzeni w wyniku połączenia lub podziału w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia utworzenia.

Wady estońskiego CIT

Oprócz szeregu warunków, które należy spełnić, aby móc skorzystać z estońskiego CIT – co samo w sobie może być uznane za istotną wadę – opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek wiąże się także z kilkoma innymi ograniczeniami.

Dodatkowe zdarzenia podlegające opodatkowaniu w estońskim CIT

W systemie estońskiego CIT podatek płaci się nie tylko od zysku wypłaconego wspólnikom. Obowiązek zapłaty podatku może powstać również w przypadku innych zdarzeń, takich jak:

• wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą,
• nieujawnione operacje gospodarcze,
• zmiana wartości składników majątku – np. w wyniku połączenia, podziału, przekształcenia spółki czy wniesienia wkładu niepieniężnego,
• zysk przeznaczony na pokrycie strat sprzed wejścia w ryczałt.

Najistotniejszą w praktyce kategorią wydatków, które mogą generować obowiązek podatkowy w estońskim CIT, są tzw. ukryte zyski. Ich prawidłowa identyfikacja ma kluczowe znaczenie – błędne zakwalifikowanie wydatku może skutkować koniecznością zapłaty dodatkowego CIT oraz ryzykiem sporów z organami podatkowymi.

Ukryte zyski w estońskim CIT

Ukryte zyski (zgodnie z ustawą o CIT) to świadczenia pieniężne lub niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne albo częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku. Ich odbiorcą może być udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik spółki, a także podmiot z nimi powiązany – bezpośrednio lub pośrednio.

Ukryte zyski należą do kategorii dochodów, które podlegają opodatkowaniu przez spółkę nawet wtedy, gdy dywidenda nie została faktycznie wypłacona. Każdy podatnik opodatkowany estońskim CIT powinien znać podstawowe rodzaje ukrytych zysków. Pełen katalog ukrytych zysków został określony w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT. Należy pamiętać, że ma on charakter otwarty – oznacza to, że organy podatkowe mogą zakwalifikować jako ukryty zysk również inne świadczenia, o ile spełniają one ustawową definicję.

Przykłady ukrytych zysków wymienione w ustawie o CIT

• kwota pożyczki (kredytu) udzielonej przez spółkę udziałowcowi, akcjonariuszowi albo wspólnikowi,
• odsetki, prowizje, wynagrodzenia i opłaty od pożyczki (kredytu) udzielonej spółce przez ww. podmioty (uwaga – sama kwota pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika nie stanowi ukrytego zysku),
• wydatki na reprezentację,
• darowizny przekazane przez spółkę wspólnikowi,
• świadczenia wykonane na rzecz fundacji prywatnej lub rodzinnej, trustu lub innego podmiotu powierniczego,
• nadwyżka wartości rynkowej transakcji nad cenę ustaloną w umowie,
• nadwyżka zwróconej kwoty dopłaty ponad kwotę wniesionej dopłaty,
• wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziału (akcji) wypłacone z zysku,
• równowartość zysku przeznaczonego na podwyższenie kapitału zakładowego,
• dopłaty wypłacone w przypadku połączenia lub podziału spółek,
• odsetki od udziału kapitałowego wypłacane wspólnikowi,
• zysk przeznaczony na uzupełnienie udziału kapitałowego wspólnika,
• świadczenia pieniężne i niepieniężne wypłacone w przypadku zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika.

Jak ustala się wartość ukrytych zysków?

Zgodnie z art. 28m ust. 8 ustawy o CIT, wartość świadczeń kwalifikowanych jako ukryte zyski określa się na podstawie cen rynkowych, z uwzględnieniem ich stanu, stopnia zużycia oraz czasu i miejsca uzyskania.

W celu ustalenia, jakie świadczenia mogą być uznane za ukryte zyski w Twojej sytuacji, rekomendujemy konsultację z Doradcą podatkowym – spotkanie możesz umówić klikając tutaj.

Jak opodatkowane są ukryte zyski?

Ukryte zyski (podobnie jak wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą) podlegają opodatkowaniu CIT według stawek:

• 10% – dla małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność,
• 20% – w pozostałych przypadkach.

Podatek od samochodów osobowych w estońskim CIT

Samochody w użytku mieszanym – 50% opodatkowania

W estońskim CIT samochody osobowe wykorzystywane zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych (tzw. użytek mieszany) powodują obowiązek opodatkowania 50% wszystkich związanych z nimi wydatków oraz odpisów amortyzacyjnych.

Dla tańszych samochodów regulacje estońskiego CIT są mniej korzystne niż w systemie klasycznym:

• opodatkowaniu podlega 50% wszystkich wydatków eksploatacyjnych (w klasycznym CIT do KUP można zaliczyć 75%),
• opłaty leasingowe i odpisy amortyzacyjne również są opodatkowane w 50% (w klasycznym CIT do wartości 150 tys. zł brak takiego ograniczenia).

Samochody o wartości powyżej 150 000 zł

W klasycznym CIT opłaty leasingowe i odpisy amortyzacyjne są limitowane proporcją do wartości 150 000 zł.

W estońskim CIT takiego limitu nie ma – w kosztach można ująć całość opłat leasingowych i odpisów amortyzacyjnych.

Jeśli jednak taki samochód jest w użytku mieszanym, to brak limitu kosztowego jest „zniwelowany” przez fakt, że połowa tych wydatków będzie traktowana jako niezwiązana z działalnością gospodarczą i opodatkowana.

Samochody o wartości powyżej 300 000 zł – czyli kiedy estoński CIT staje się korzystniejszy niż CIT klasyczny

W praktyce dopiero przy samochodach osobowych o wartości powyżej 300 000 zł regulacje estońskiego CIT mogą być korzystniejsze niż zasady klasycznego CIT.

Przy wartości auta 300 000 zł proporcja limitu w klasycznym CIT wynosi 50% (czyli 150 000 zł z 300 000 zł może stanowić koszt uzyskania przychodu) – co odpowiada poziomowi opodatkowania w estońskim CIT, gdzie 50% wydatków podlega opodatkowaniu. Jednak wraz ze wzrostem wartości pojazdu w klasycznym CIT maleje procent wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Wraz ze wzrostem wartości pojazdu w klasycznym CIT maleje procent wydatków możliwych do zaliczenia w koszty. Dla przykładu, w przypadku samochodu o wartości 600 000 zł użytkowanego w tzw. użytku mieszanym, w klasycznym CIT jedynie 150 000 zł (25% wartości pojazdu) stanowi koszt uzyskania przychodu, a pozostałe 75% jest traktowane jako wydatek niestanowiący kosztu podatkowego. Natomiast w estońskim CIT, niezależnie od wartości auta, opodatkowaniu podlega zawsze 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych związanych z takim pojazdem. W efekcie, w takim przypadku proporcja na estońskim CIT staje się korzystniejsza niż w CIT klasycznym.

Oznacza to, że przy samochodach o wartości przekraczającej 300 000 zł estoński CIT zaczyna być korzystniejszy od zasad klasycznych. Upraszczając – w przypadku drogich aut estoński CIT może być po prostu bardziej opłacalnym rozwiązaniem pod względem podatkowym.

Czy to koniec wad estońskiego CIT?

Niestety nie. Do istotnych wad estońskiego CIT należy możliwość utraty prawa do tej formy opodatkowania – zarówno z końcem roku podatkowego, jak i wstecz.

Przykładowo, spółka może stracić prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek z końcem roku, jeżeli:

• nie spełni warunku dotyczącego charakteru przychodów (np. przekroczy dopuszczalny udział przychodów pasywnych),
• nie spełni wymaganego poziomu zatrudnienia.

Utrata prawa wstecz, czyli z końcem poprzedniego roku podatkowego, może nastąpić w szczególności, gdy spółka:

• nie spełnia warunku dotyczącego struktury udziałowej,
• nie spełnia warunku zakazu uczestnictwa w innych podmiotach,
• nie prowadzi ksiąg podatkowych lub prowadzi je w sposób uniemożliwiający określenie wyniku finansowego netto,
• dokonała przejęcia innego podmiotu w drodze łączenia, podziału lub otrzymania wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części – chyba że:
  • podmiot przejmowany, dzielony lub wnoszący wkład niepieniężny był opodatkowany estońskim CIT, lub
  • w dniu przejęcia/wniesienia wkładu zamknął księgi rachunkowe, sporządził sprawozdanie finansowe oraz dokonał rozliczenia i ustaleń w zakresie transakcji pozostających w związku z przejmowanymi składnikami majątku,
• została przejęta przez inny podmiot w drodze łączenia, podziału (w tym przez wydzielenie) lub wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części – chyba że podmiot przejmujący był opodatkowany estońskim CIT.

Po utracie prawa do opodatkowania estońskim CIT spółka może ponownie wybrać tę formę dopiero po upływie 3 lat podatkowych, jednak nie wcześniej niż po 36 miesiącach, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym prawo to zostało utracone.

O konsekwencjach utraty prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz sytuacjach, których wystąpienie może się z tym wiązać, przeczytasz w naszym kolejnym artykule poświęconym estońskiemu CIT.

Jeśli nie chcesz odkładać decyzji o wyborze tej – w większości przypadków korzystnej – formy opodatkowania, umów się na konsultację z naszym Doradcą podatkowym i przeanalizuj swój stan faktyczny jeszcze dziś (kliknij tutaj, aby umówić spotkanie).

Zalety estońskiego CIT

Jeśli znasz już dość restrykcyjne warunki, jakie trzeba spełnić, aby w ogóle móc rozważać wybór estońskiego CIT, musisz wiedzieć, że ta forma opodatkowania niesie za sobą naprawdę istotne korzyści.

Korzystne opodatkowanie dywidendy

Jedną z głównych zalet estońskiego CIT jest niższe efektywne opodatkowanie dywidendy:

• 20% – w przypadku spółek będących małymi podatnikami lub rozpoczynających działalność (26,29% w klasycznym CIT),
• 25% – w przypadku pozostałych spółek (34,39% w klasycznym CIT).

Niższy poziom efektywnego opodatkowania dywidendy w modelu estońskim wynika z możliwości odliczenia CIT zapłaconego przez spółkę od PIT wspólnika.

Pomniejszenie podatku PIT wynosi:

• 90% zapłaconego CIT – gdy zysk był opodatkowany stawką 10%.
• 70% zapłaconego CIT – gdy zysk był opodatkowany stawką 20%.

Co więcej, faktyczna stawka podatkowa może być jeszcze niższa, jeśli do wypłaty przeznaczana jest jedynie część zysku – opodatkowaniu podlega wyłącznie kwota faktycznie dystrybuowana do wspólników.

Poprawa płynności finansowej – brak zaliczek na podatek dochodowy

W estońskim CIT podatek zapłacisz – co do zasady – tylko wtedy, gdy wypłacisz zysk. To spółka decyduje, kiedy i w jakiej wysokości trafi on do wspólników, a tym samym można w uproszczeniu stwierdzić, że sama określa moment oraz kwotę podatku do zapłaty. Co istotne, na estońskim CIT nie ma obowiązku płacenia zaliczek na podatek dochodowy. Dzięki temu firma ma do dyspozycji większą pulę środków na bieżącą działalność.

Przykład:
Jeżeli spółka opodatkowana w modelu klasycznym osiągnęłaby 1 000 000 zł dochodu, musiałaby zapłacić zaliczkę na podatek CIT w wysokości:

• 90 000 zł – przy stawce 9%,
• 190 000 zł – przy stawce 19%.

W przypadku estońskiego CIT – zakładając brak wypłaty dywidendy ani zaliczki na poczet dywidendy – spółka nie zapłaciłaby podatku CIT (oczywiście pod warunkiem, że nie wystąpiłyby inne zdarzenia podlegające opodatkowaniu, np. ukryte zyski czy wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą).

Estoński CIT umożliwia więc odroczenie podatku i znaczącą poprawę płynności finansowej – mówiąc prościej, w każdym miesiącu na koncie spółki zostaje o 9% lub 19% więcej środków.

Uproszczone rozliczenia

W estońskim CIT wszelkie rozliczenia i dokumentacja opierają się wyłącznie na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości. Nie ma tu odrębnej rachunkowości podatkowej, wyliczania podatkowych kosztów uzyskania przychodów czy prowadzenia ewidencji amortyzacji podatkowej.

Mniej obowiązków oznacza z reguły mniejsze ryzyko błędów, a także oszczędność czasu i pieniędzy poświęcanych na obsługę księgową oraz przygotowanie rozliczeń.

Brak wyższej stawki CIT przy przekształceniu JDG w spółkę

Estoński CIT może być szczególnie korzystny dla jednoosobowych przedsiębiorców, którzy planują przekształcenie działalności w spółkę, np. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Co do zasady, przy przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z o.o. podatnik przez 2 lata musi stosować wyższą stawkę CIT w wysokości 19% (podczas gdy dla nowych spółek stawka wynosi 9%).

Jeżeli jednak taki przedsiębiorca po przekształceniu wybierze opodatkowanie estońskim CIT, możliwe będzie skorzystanie z preferencyjnej 10% stawki podatku.

Zgodnie z interpretacjami Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, spółka z o.o. powstała z tytułu przekształcenia powinna być traktowana jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą. To ważne, ponieważ pozwala podatnikowi stosować w pierwszym roku podatkowym preferencyjną 10% stawkę CIT. Od kolejnego roku możliwość utrzymania obniżonej stawki zależy już od posiadania statusu małego podatnika (jest zależna od wysokości przychodów)

Dodatkowo, w przypadku takiej spółki warunek zatrudnienia co najmniej 3 osób nie obowiązuje w pierwszym roku podatkowym oraz w dwóch kolejnych. Począwszy od drugiego roku podatkowego spółka musi jednak corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 pełny etat, aż do osiągnięcia wymaganej liczby pracowników.

Oznacza to, że:

• w pierwszym roku po przekształceniu nie ma obowiązku zatrudniania pracowników,
• w drugim roku należy zatrudnić co najmniej jedną osobę,
• w trzecim roku – kolejną,
• w czwartym roku – jeszcze jedną, aby w ciągu czteroletniego okresu osiągnąć wymagany poziom zatrudnienia trzech osób.

Estoński CIT a fundacja rodzinna – jak to połączyć?

W trakcie czteroletniego okresu, w którym spółka korzysta z estońskiego CIT, fundacja rodzinna niestety nie znajdzie tutaj zastosowania. Wynika to z warunków opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek – jednym z nich jest wymóg prostej struktury właścicielskiej, co oznacza, że udziałowcami spółki mogą być wyłącznie osoby fizyczne.

Nie oznacza to jednak, że podatnik nigdy nie będzie mógł skorzystać z korzyści, jakie daje fundacja rodzinna. W sytuacji, gdy np. po zakończeniu czteroletniego okresu opodatkowania estońskim CIT nie chcesz kontynuować tej formy opodatkowania i planujesz powrót na zasady klasyczne, fundacja rodzinna może być dla Ciebie niezwykle korzystnym rozwiązaniem.

Przykładowo – jeśli spółka wypracuje zysk w okresie estońskiego CIT i nie wypłaci go, a następnie przejdzie na zasady klasyczne, to – dopóki nie wypłaci dywidendy – co do zasady nie zapłaci od tego zysku podatku dochodowego. Jeśli jednak zdecyduje się na jego wypłatę, zysk wypracowany w okresie estońskiego CIT będzie nadal opodatkowany na zasadach właściwych dla tej formy (CIT 10% lub 20%), a wspólnik otrzyma dywidendę pomniejszoną o podatek PIT (oczywiście nadal będzie mógł skorzystać z odliczenia CIT od PIT).

Możliwe jest jednak uniknięcie podatku PIT dzięki fundacji rodzinnej. Taki wspólnik (fundator) może wnieść swoje udziały w spółce do fundacji rodzinnej – np. w formie darowizny – w sposób neutralny podatkowo. Jeśli w momencie wypłaty dywidendy udziałowcem spółki będzie fundacja rodzinna, to dywidenda zostanie wypłacona bez podatku dochodowego (dywidendy wypłacane do fundacji rodzinnej są zwolnione z podatku dochodowego). Spółka zapłaci wówczas wyłącznie CIT od wypłaconego zysku (10% lub 20%, w zależności czy posiada statusu małego podatnika w momencie wypłaty dywidendy), a środki na poziomie fundacji rodzinnej będą mogły być pomnażane bez bieżącego opodatkowania – co jest zasadniczo największą korzyścią fundacji rodzinnej.

Powyższe oznacza, że fundacja rodzinna może być swego rodzaju następstwem estońskiego CIT. Różnica polega na tym, że w fundacji rodzinnej mogą Państwo budować majątek prywatny – z wykorzystaniem środków wypracowanych w spółce operacyjnej, korzystającej wcześniej z dobrodziejstw estońskiego CIT.

Jeśli są Państwo zainteresowani tego typu rozwiązaniem, zachęcamy do umówienia spotkania i omówienia szczegółów z naszym Doradcą podatkowym (kliknij tutaj, aby zarezerwować termin rozmowy jeszcze dziś).

Więcej o fundacji rodzinnej i możliwościach jej wykorzystania mogą Państwo przeczytać na naszej stronie w sekcji Artykuły eksperckie oraz na naszym kanale YouTube.

Przydatne linki:

• 10 Powodów, aby płacić mniejsze podatki! Fundacja Rodzinna – Dlaczego warto?
• SPRAWDŹ, czy nie unikasz opodatkowania! Nowa opinia o Fundacji Rodzinnej
• Od teraz (prawie) nie płacę podatków! Dlaczego założyłem FUNDACJĘ RODZINNĄ?
• 4 PROBLEMY CITu Estońskiego (i ich rozwiązania)! | CIT Estoński